Uitgebreide geschiedenis: verschil tussen versies

Versie van 24 mei 2013 om 08:12

--Dewesp (overleg) 24 mei 2013 10:12 (CEST)== 1929 - 1939 ==

1929 – De eerste Zeppelin met 37 bemanningleden en 16 passagiers aan boord vliegt de wereld rond met slechts 3 tussenstops en in een recordtijd van 21 dagen 7u en 26 min. De jonge reporter Kuifje verschijnt ten tonele. Hollywood reikt z'n eerste Oscars uit. De éénogige, spinazie-etende zeeman Popeye debuteert met z'n onafscheidelijke blik ijzerhoudende groente in de hand. Al Capone heeft Chicago in zijn macht en brengt er een nooit geziene misdaadgolf op gang. Wall Street crasht wanneer paniekerige investeerders op één enkele dag meer dan 13 miljoen aandelen verkopen. Een wereldwijde depressie is het gevolg.

Voor een aantal studenten van de BIZONDERE en HOOGERE SCHOOL voor TECHNISCHE INGENIEURS - in de volksmond "den technik" genaamd - is dit alles de-ver-van-mijn-bed-show. In Mechelen, aan de Liersche Steenweg 49, zijn Lode Vergauwen, Jozef Geens, Henri Dopéré, Jules De Weerdt en Leon De Beukelaer met serieuze dingen bezig ... Lode schrijft wereldgeschiedenis in Vlaanderenland wanneer hij er in maart 1930, de KATHOLIEKE VLAAMSCHE HOOGSTUDENTENBOND DE WESP opricht, de eerste studentenkring van Mechelen en verre omstreken.

De oprichting van die Katholieke Vlaamsche HoogstudentenBond De Wesp - wat staat voor Westenschap en Spel - liep niet van een leien dakje. In eerste instantie keurde toenmalig directeur, Kannunik De Nayer, het initiatief radicaal af zodat de eerste activiteiten noodgedwongen klandestien moesten worden gehouden. Meer nog, als stichter en zeer mondig Vlaamsgezind studentenleider kreeg Lode Vergauwen ook ettelijke vermaningen te slikken. Die gaf gelukkig niet af en na een welles-nietes-strijd kwam er een oplossing uit de bus in de vorm van een compromis. Hoogstudentengilde DE WESP mocht bestaan op voorwaarde dat er naast het gewoon studentikoos vertier annex bier, ook een waaier aan 'activiteiten ter bevordering van de studie" werden georganiseerd. En die activiteiten kwamen er in de vorm van culturele uitstappen, fabrieksbezoeken, spreekbeurten, lezingen, geldomhalingen en/of daadwerkelijke hulpverlening aan de armen, ... Geleidelijkaan normaliseerde zich dan ook de verhouding tussen Hoogstudentenbond DE WESP en zijn commilitones enerzijds en het establishment op De Nayer anderzijds en zou onze club zijn werking ononderbroken kunnen voortzetten.

Op de bovenstaande foto uit 1931 zitten v.l.n.r. Henri Dopéré, Jules De Weerdt , Leon De Beukelaer en uiterst rechts onze stichter Lode Vergauwen. Met dank aan zijn kleinzoon Tom Vergauwen.

Lode zou DE WESP leiden gedurende twee jaar om vervolgens zijn praesesfunctie over te dragen aan zijn jongere broer Pol die overleed in 1979. Lode stierf vijf jaar later, op 21 mei 1984 aan de gevolgen van kanker. Hij werd 74.

Alle documenten uit de beginperiode van DE WESP, o.a. van de officiële oprichting, de eerste statuten, de namenlijst van de eerste commilitones, ... zijn helaas verloren gegaan. Nergens in het archief is ook maar enig spoor terug te vinden van één of ander geschreven of gedrukt document, niet uit 1929, noch uit 1930. Het enige wat gelukkig wel bewaard is gebleven, is een tekening met initialen A.C. Volgens de overlevering zou dit het enige echte, echte, authentieke en bijzonder artistieke doopdiploma zijn van in 1929, dat nieuwbakken schachten in vroegere tijden in ontvangst mochten nemen na het succesvol voltooien van hunnen Doop.

Het op één na oudste document in het archief is van 1931. Het gaat om een drukwerk, gericht aan de Heer Jozef Geens en voormalig secretaris van DE WESP, waarmee alle ereleden en oudleden officiëel uitgenodigd werden op het jaarlijkse feestmaal van de overkoepelende Katholieke Vlaamsche Hoogstudentenbond van Mechelen. Kostprijs voor deelname : een prijzige 30 Belgische franken, wijn niet inbegrepen.

Ook in de dertiger jaren was studeren al een veel(h)eisende bezigheid. De boog kon immers niet altijd gespannen staan en om de clubkas wat te spijzen organiseerden de Wespskes - zoals onze comilitones zichzelf toen noemden - tal van “schoone initiatieven”. Café Saaz en Spijshuis Memlinc, dat zich bevond “Onder den Toren 12, op den hoek der Groote Markt” was mogelijk de allereerste thuisbasis van de WESP. Enig minpunt, het uithangen van spandoeken werd categoriek verboden door het Mechelse stadsbestuur.

Handgeschreven brief uit 1933 van onze allereerste Praesis Lode Vergauwen om hem en zijn broer Pol (praesis '31 - '32) te verontschuldigen voor hun afwezigheid op een feestmaal, als gevolg van het overlijden van hun vader

Verenigd in de Katholieke Vlaamsche Hoogstudentenbond van Mechelen brachten De WESP en ANTIGONIA in 1932 samen de “Gildegalm” uit, een studentikoos maandblad ten bewijze van de “ernst en de hoogstaande Katholieke-Vlaamsche en Cultureele Werking van de studentenbond”. En meer dan waarschijnlijk ook om op een goed blaadje te staan bij de heer directeur-kannunik De Nayer. Prijs voor een jaarabonnement : 15 Fr.

In een opmerkelijke brief van 3 juni '32, geadresseerd aan de voorzitster van de Katholieke Meisjesbond "Voor Eigen Schoon", wordt geopperd om de naam van Hoogstudentengilde DE WESP "te laten verdwijnen en te vervangen door een andere. Te gelijk zou de club een heel ander doel nastreven en op nieuwen voet georganiseerd worden. Zonder evenwel de Vlaamsche Katholieke basis te verloochenen, zou de studentenbond voortaan als 'studiekring' ingericht worden". Zo staat er letterlijk te lezen. Een rede hiervoor wordt niet gegeven. Interessant is ook dat in deze brief alle namen van het toenmalige bestuur vermeld worden. Niets in het archief wijst er op dat de naamsverandering, noch de reorganisatie is doorgevoerd. Integendeel, bij aanvang van het volgende academiejaar werden alle brieven zelfs voorzien van een officiële hoofding, met vermelding "De WESP - Katholieke Vlaamsche Studentenclub - Hoogere technische School van Mechelen" .

Op aanzegging van toenmalig Directeur-Kanunnik De Nayer werden typisch studentikoos vertier en ludieke verbroederingen op regelmatige tijdstippen afgewisseld met o.a. educatieve filmavonden, diners, vieringen allerhande en boeiende en minder boeiende spreekbeurten en lezingen. Tijdens het academiejaar 1934-35 was de kers op de taart een heuse “vliegtocht, waar alle leden en sommigen der eereleden hunne luchtdoop hebben ontvangen”.

In die vooroorlogse periode was de Vlaamse beweging al lang niet meer te stuiten. Elke brief of uitnodiging werd steevast besloten met “Vlaamsche groeten” of "een stevige Vlaamsche klauw". Op zowat iedere samenkomst of viering werd rechtstaand en uit volle borst de “Vlaamsche Leeuw” gezongen. De wet op de vernederlandsing van de R.U.Gent mocht dan al acht jaar oud zijn, het was pas bij de opening van het academiejaar 1930 - 1931 dat ze pas echt van kracht werd. Uiterst plichtbewust en bulkend van enthousiasme steunden de Wespers “de Vlaamsche Strijd ter vervlaamsching van het openbaar leven te Mechelen” . Supergemotiveerd en gewapend met vaandels, toeters en bellen trokken ze zelfs richting Brussel om er deel te nemen aan “de Grote Vlaamsche betooging van 31 Maart 1935”. Of het tot een treffen kwam met de gendarmen is niet geweten ...

Hendrik Conscience mocht het Vlaamse volk dan al hebben leren lezen, feit is dat de Wespers van weleer de Mechelse bourgeoisie hebben geleerd dat er niet te spotten viel met de Vlaamse boerkes. Nooit of te nimmer zijn de Wespers “tekort geschoten in hunne Vlaamsche Plichten !” Zonder enige twijfel hebben ze hun steentje bijgedragen in het verzet tegen de franstalige hegemonie in Vlaanderen en tegen het gebruik van de taal van Molière in het openbaar leven. Zoveel is zeker bij het lezen van onderstaand document.

Hoe de Wespers hun medecommilitones Vlaams leerden spreken

De "Groote Vlaamsche Betooging" van 31 maart 1935 werd grondig voorbereid

Opgegroeid in de christelijke traditie, met christelijke normen en waarden, hadden de Wespers ook oog voor de sociaal minder bedeelden. Al waren de meesten onder hen zonen van kapitaalkrachtige ouders, hun hart zat duidelijk op de goede plaats. Naast collectes - ten voordele van de eigenste clubkas - , organiseerde de WESP, samen met Antigonia, jaarlijks een soort Revue “ten zedelijken steun aan de eigen vereniging en ten stoffelijken steun aan de liefdadige instellingen welke van de opbrengst genieten”.

Openingsrede van de Praesies bij de opvoering van het toneelstuk "Op Afbetaling" in zaal "Volksbelang", op maandag 11 februari 1935.

Voorts werden er ‘verre' reizen georganiseerd. In 1932 trokken de Wespers richting Alsace, in 1939 reisden ze zelfs naar Lille - Rijsel voor de Vlamingen - én bezochten ze daarenboven nog de jaarbeurs in Utrecht, in luxe-autocar nog wel!

Voor de “algeheele ontwikkeling” werd er – naast cultuur – ook volop aandacht besteed aan het andere geslacht. Door het hoge testosterongehalte der Wespers, ontbrak 'Voor Eigen Schoon', de “deftige katholieke Vlaamsche Meisjesbond”, op geen enkele dans- en toneelavond. Vis versa natuurlijk ook niet.

Welbeschouwd waren de jaren 1929 - 1939 vruchtbare jaren, op elk gebied ...

1939 – Na Oostenrijk bezet het Duitse leger Tsjechoslowakije en wordt ook Polen onder de voet gelopen. In België komen ondertussen de eerste gevluchte Joden aan. Op 3 september brengt de Britse premier Chamberlain de angstige natie ervan op de hoogte dat Groot-Brittannië in oorlog is. Een paar uur later verklaart ook Frankrijk de oorlog aan Duitsland. De geallieerden uit 1914 staan opnieuw zij aan zij om slag te leveren tegen de aartsvijand. Terwijl de Duitse U-boten 60.000 ton Britse schepen tot zinken brengen, worden in ons land alle gezonde mannnen gemobiliseerd. Ook (oud-)Wespers. Hoe het onze commilitones verging in die vreselijke jaren leest u in...

1940 - 1945

1940 – De vijfjarige Dalai Lama wordt ingezworen als geestelijke leider van Tibet. Walt Disney brengt Pinocchio en Fantasia uit. Een Brits bedrijf ontwikkelt een elektrische kabel die magnetische mijnen tot ontploffing kan brengen. Vier Franse schoolkinderen en hun hond vinden in de Dordogne een prehistorische grot waarvan de wanden beschilderd zijn met 15.000 jaar oud jachttaferelen. Ingenieur Pabst ontwerpt voor het Amerikaanse leger een militaire lichtgewicht-jeep. In Groot-Brittannië wordt Winston Churchill premier en in de VS wordt Franklin D. Roosevelt met een verpletterende meerderheid voor een derde ambtstermijn herkozen.

Op 10 mei laat von Ribbentrop, de Duitse Minister van Buitenlandse Zaken zowel de Nederlandse als de Belgische gezant weten dat hun landsgrenzen zijn overschreden. Compleet verrast door Hitlers troepen, capituleren beide landen. Een paar weken later wappert de Swastika-vlag ook aan de Eiffeltoren en komt Rommel met zijnberuchte tankdivisie aan in Noord-Afrika. Goerings bommenwerpers, geëscorteerd door hele zwermen gevechtsvliegtuigen, leveren Slag om Engeland. De oorlog is in volle hevigheid losgebarsten. Overal ter wereld worden grijze maatpakken ingeruild door kaki legertenue en worden potloden en pennen vervangen door machinegeweren ...

Dat de tweede wereldoorlog een extreem hoge tol heeft geëist aan mensenlevens en ook een immense materiële schade heeft veroorzaakt, is gemeengoed. Maar wat niemand weet is dat ook de Wespers in de klappen hebben gedeeld. Hun lotgevallen zijn moeilijk te achterhalen aangezien er slecht 13 WESP-documenten de oorlog hebben overleefd. Twaalf uit de jaren '43-'44-'45 en slechts één enkele brief uit 1940. Van '41 en '42 is helemaal niks geweten want ...

Eind 1944, toen de V1's massaal over ons land vlogen richting Engeland, ging het hier en daar wel eens goed fout. Zo ook boven Mechelen waar één zo'n vliegende bom het liet afweten en alle archiefstukken vernietigde die toendertijd ten huize lagen van praeses Roger Deramée in de Herreynsstraat 18.

Deze catastrofe had desastreuse gevolgen voor De Wesp. Alle briefwisseling, uitnodigingen, verslagen, clichés, affiches, studentenliederen, etc. die praeses Roger thuis liggen had werden in de as gelegd. En niet alleen dat ... Ook alle adresgegevens van oud-wespers, ere-leden, sympathisanten, notabelen, ... waren de Wespers kwijt. Zo lezen we althans in bovenstaande brief van voormalig secretaris Tony Vandermeiren, gedateerd 4 oktober 1947.

Alles, maar dan ook alles kwijt ... Duizend bommen en granaten ... en slechts één enkele V-1 ... Het was rampspoed en tegenslag alom !!! Dat de Wespers in die dagen in zak en as zaten, zal wel niemand verwonderen. Maar wie onze commilitones kent weet dat die nooit ofte nimmer bij-de-pakken-blijven-zitters zijn geweest, noch doemdenkers of kniezers. Integendeel.

De vernieling van het archief had tot gevolg dat het contact tussen de club en haar oud-leden praktisch geheel werd verbroken. En dat bleef zo gedurende enkele jaren tot de Wespers van '47-'48 in overdrive gingen en resoluut ‘operatie rescue' lanceerden. Alle nog gekende oud-Wespers, sympathisanten en instanties werden aanschreven met de vraag om het adressenbestand te helpen restaureren en zodoende de verloren gegane contacten opnieuw te herstellen.

En de respons ... die kwam er spontaan van ondermeer van oud-wespers Joost van Gilse en Tony Vandermeiren, de oud-secretaris van De Nayer Piet Van Hoof, het V.T.I.M. oftewel het Vlaams Technisch Instituut van Mechelen en vele naamloze onbekenden, al dan niet (oud-)Wespers.

Eén iemand bezorgde het toenmalig praesidium een handgeschreven adressenlijst met daarop maar liefst 944 namen (en dat is geen typfout) en adressen van oud-Wespers, ereleden, docenten, sympathisanten en andere belangrijke personaliteiten ... met tafelschikking nog wel! Volgens de hieraan-vast-gepaperclipte krabbel werd die destijds opgemaakt voor een bal in Zaal Alcazar'* in ofwel 1941 of 1942. Dat beduidend hoog aantal genodigden vertelt wel iets over het belang van De Wesp alsook over de gedrevenheid en het grandioze organisatietalent van zijn commilitones.

Een brief uit 1947, geschreven door oud-Wesper P. Vanacker, leert ons dat de Wespers van '40- 45 muzikaal getalenteerd waren en rasechte vocalisten in hun rangen telden. De 2 platen waarvan sprake die gedurende den oorlog werden opgenomen te Brussel in de Galerie Anspach*, ééntje van diameter 30 cm met als solist een zekere W. Trommelmans en getiteld ‘Ouwe taaie', het andere van diameter 29 cm met daarop ‘Het lied van de Wesp', prijs respectievelijk 110 en 75 franken zijn jammerlijk genoeg niet bewaard gebleven. Maar wie weet, misschien komen ze ooit nog wel eens boven water of van onder het stof.

Dat het clubleven floreerde in de oorlogsjaren en dat de Wespers van '40-'45 destijds ook al veel straffe toeren uitstaken, is te achterhalen uit brieven van oud-Wesper Jan Bakkers bijgenaamd de Jan van Maaseik, alias de praeses-machinist van het academiejaar '42-'43. Mijmerend, goede raad gevend en vol heimwee herinneringen ophalend uit zijn goeie ouwe tijd, schreef hij in de zomer van 1948 drie brieven naar het thuisfront vanuit zijn stek in de Congo Belge.

Daaruit blijkt overduidelijk dat de Wespers van tijdens den oorlog, het 2de gebod ‘Gij zult de dorstigen laven' stevig in hun achterhoofd verankerd hadden én dat ze die zaligheid dan ook strikt naleefden. Veel opzij zetten en vele roemers bier en geestverheffende dranken naar binnen zabberenwas toendertijd – ook al – één van de hoofdactiviteiten van het studentenleven. Anders dan nu bezochten ze gemiddeld 5 a 6 brouwerijen per jaar (al werd hun soms ook weleens de toegang geweigerd) en was er bij iedere clubbijeenkomst telkenmale een rondje op kosten van de kas. Hallooo zeg, moet er nog bier zijn ...

Meer nog, de uitdrukking trouweloze tomaat zoals de Jan door een van zijn vroegere (Vlaamse) liefjes werd genoemd, laat vermoeden dat de Wespers toen – ook al – voze mannekes waren die op seksueel vlak een serieuze reputatie hadden opgebouwd en 'er‘ stevig invlogen. En dat doet onze huidige reputatie van harteloze, ontrouwe rokkenjagers alle eer aan, hoewel die ene uitzondering hier ook weeral de regel bevestigd. Verleiden en versieren is immers steeds een doel in het leven van de Wespers.

Naast de gebruikelijke studentikoze ontspanning zoals o.a. cantussen, dansfeesten en galabals verzorgde de WESP ook de technische ontwikkeling van haar commilitones. Tijdens de oorlogsjaren brachten de Wespers, samen met een aantal professoren, meer dan eens een bezoek aan o.a. het Arsenaal van Mechelen*, de staatswerkhuizen van de Belgische Spoorwegen, echter niet zonder eerst officieel toestemming te vragen én te krijgen van “Den Heer Duitschen Werkdirector” (zie hiernaast) .

Tijdens de jaren '40-‘45 werden er massal collectes georganiseerd, voedsel bedeeld en fondsen verzameld voor o.a. de vele oorlogsslachtoffers en mensen die have en goed verloren hadden. Voor de Wespers van tijdens den oorlog, was geen inspanning te veel om die massa noodlijdenden een helpende hand te reiken. Goedhartig en meedogend als ze waren, kenden ze hunne plichten verleenden ze als vanzelfsprekend hunne volledige medewerking aan meerdere goede doelen (lees hiernaast).

Zo slaagde De WESP er in 1943 ondermeer in voor ondermeer de geteisterden van Antwerpen om niet alleen drie vrachtwagen te vullen met meubelen, kleren en huisgerief, maar bovendien ook nog eens 7.690 franken te collecteren via een deur-aan-deur-verkoop van steunbons. Een zeer prijzenswaardig feit, dat zeker niet onopgemerkt voorbij ging aan het Mechels stadsbestuur en zelfs de pers haalde.

De Wespers van tijdens den oorlog ... Niet toevallig de Wespers ...

1945 – De gealliëerden zijn de overwinning nabij. Half februari leggen 800 Britse lancaster-vliegtuigen en 300 Amerikaanse ‘Flying fortresses' op één nacht heel Dresden plat. Het aantal dodelijke slachtoffers wordt geraamd op 400.000. Tien weken later, op 30 april pleegt Hitler zelfmoord in een bunker onder de Rijkskanselarij. Diezelfde dag bevrijden de geallieerden Buchenwald en ontdekken er de verschrikkelijke waarheid over Hitlers ‘Endlösungs-politiek'. Op 4 mei geven de eerste Duitse strijdkrachten zich over aan veldmaarschalk Montgommery. Drie dagen later, in een schooltje in het Franse Reims, wordt de definitieve en onvoorwaardelijke overgave van het Duitse opperbevel aan de geallieerden getekend. Op 8 mei 1945 – V-Day – viert Europa feest.

Tot slot nog even dit meegeven :

• Roger Demarée, praeses 1943-1944 en 1944-1945 is tientallen jaren na de oorlog de grote directeur geworden van het Casino van Oostende en in die functie werd hij zelfs ere-lid van de WESP.

• Ter verduidelijking, voor alle geboren en getogen Mechelaars én geinteresseerden : vóór en tijdens ‘den oorlog' was Zaal Alcazar “een groote danszaal met orkest”, later werd het de “cinemazaal Eldorado” . Vandaag is er de kledingzaak H&M gevestigd.

• Het Arsenaal dat de Wespers bezochten zijn nu nog steeds de staatswerkhuizen van de spoorwegen in Mechelen en bevinden zich rechts aan het begin van de Leuvensesteenweg.

• Voor diegenen die enigzins vertrouwd zijn met onze hoofdstad, de “Galerie Anspach” was ooit – samen met de “Bon Marché” en de “Innovation” één van de chiqueste warenhuizen dat ons landje rijk was. Gelegen in hartje Brussel, aan de Anspachlaan, in het verlengde van de Nieuwstraat en nabij het Beursplein, is er vandaag het Anspach-Center gevestigd met o.a. een groot shoppingcenter, het Brussels casino, musea, en weet ik nog wat van dies meer.

1956 - 1960

1956 – Op 19 april 1956 trouwt Prins Rainier III van Monaco met de betoverende Grace Kelly. Sportminnend Vlaanderen rouwt om wielerlegende Stan Ockers (36), die bezwijkt na een val op de piste van het Antwerps Sportpaleis. De autosnelweg Brussel - Oostende wordt plechtig geopend door Koning Boudewijn. De Franse actrice Brigitte Bardot veroorzaakt opschudding in Hollywood door haar sensuele vertolking in Et Dieu créa la Femme. Egypte bezet het Suezkanaal dat vitaal is voor de olieleveringen vanuit het Midden-Oosten naar Europa. Wegens benzineschaarste geldt ook in België een rijverbod op zon- en feestdagen. De VS droppen de eerste waterstofbom op het atol Bikini en Elvis Presley treed voor het eerst live op in de Ed Sullivan Show. Van een schandaal gesproken!

Overal ter wereld zijn de mensen gefascineerd door de ruimte en in de ban van UFO's. Mede door de lancering van de Russische Spoetnik I bereikt de ruimterace tussen de VS en de Sovjetunie een nieuw hoogtepunt. Bijna gelijktijdig ontstaat er nieuw soort rage in de film. Fantastische films met buitenaardse invasies en angstaanjagende monsters houden het bioscooppubliek in de ban en de jeugd is weg van laserpistolen, vliegende schotels en … raketten. 

Oktober 1957 - Van De Wesp, Sinterklaas en een raket

Evenzo gefascineerd door al die science-fiction-toestanden en geïnspireerd door de Spoetnik die zopas de Russische ruimte is ingeschoten, zien ook de Wespers ze vliegen. En niet zo'n klein beetje ook! Wat noch de Amerikanen, noch de Engelsen is gelukt, zullen de commilitones-ingenieurs-in-spé van De Wesp eens rap in mekaar flansen … 't Is te zeggen, misschien niet op één-twee-drie maar met een paar berekeningskes hier en een deftig planneke daar, zal de mensheid in en rond Mechelen binnen de maand én met open mond staan gapen naar één der machtigste verwezenlijkingen der Wesptechnologie ooit. Tot zelfs in Leuven toe zal de mensheid zijn ogen niet geloven. Eén ding is zeker ... Wat er te zien zal zijn, zal voorzekerst héél wat ingenieuzer zijn dan wat die kloefkappers van Antigonia voor 't moment aan 't bekokstoven zijn !?!

Zo kort voor Sinterklaas en de gelijknamige stoet die jaarlijks door Mechelen trekt, is enige vorm van collegialiteit tussen die van aan de Schelde en De Wesp onbestaande. Nog meer dan anders wordt de concurrentie op het scherp van de snee gevoerd. Zeker dit academiejaar want ... Het heeft de commililitones heel wat moeite en nog meer pinten gekost, maar met een gunstige wind mee hebben de Wespers geruchten opgevangen als zouden die van Antigonia - naar het voorbeeld van de Mercator - op poolexpeditie trekken en daarvoor één of ander schip hebben geënterd ... ?!?

Een week later. De klok tikt en veel tijd op overschot is er niet. De hoogste tijd dus om theorieën in praktijk om te zetten. Voor geen klein gerucht vervaard en in de wetenschap dat De Wesp alles beter kan, zetten Johnny Volders, Eduard en Willy Caluwaerts, Roland Spooren, Walter Stroobants en schilder van dienst Hugo Van de Putte alles op alles om Antigonia te overklassen. In het grootste geheim en onder de supervisie van algemeen projectdirecteur Karel Pals en praeses Jos Scheidtweiler, ontwerpt De Wesp de W.E.S.P.N.I.K. ONE, een jawel, ballistische raket van wel 8 meter lang en ruim 2 meter doormeter. De lancering is voorzien op 30 november, datum van de (lees ‘hun)' Sinterklaasstoet die elk jaar door de binnenstad trekt en die wordt georganiseerd door de studenten van het De Nayer Instituut, in het Mechelse beter bekend als “Den Technik”.  

Eén probleem ... Hoe en waar begot steek je zo'n kollosaal gevaarte in elkaar? Het stamlokaal van De Wesp is een maat voor niks wegens veel te klein. Bovendien worden er dagelijks spionnnen gesignaleerd en aangezien het W.E.S.P.N.I.K.-project tot op 't laatst top-secret moet blijven, is het Guldenhuis per definitie uitgesloten. Na veel zuchten en nog meer pintelieren komt de oplossing in de vorm van René Beyens. Die krijgt, gratis en voor niks, een paar pinten opgesolferd en gelijk krijgen de Wespers permissie om hun fameuze raket te assembleren in één der loodsen van meubelfabriek Verveco. En daar geraakt zelfs de KGB noch de Stasi binnen, laat staan die prutsers van Antigonia.

30 november. 't Is de laatste week nog hard fakken geweest, maar ... Bib … Bib … Bib-bib … de W.E.S.P.N.I.K. ONE is ready for take-off ! Uit een laatste geheime test op de proefbaan van de Motstraat, die - echt waar - door het welwillende stadsbestuur speciaal ter beschikking werd gesteld, is duidelijk geworden dat de raket veel robuuster is dan eerst gedacht. Net zoals de sleurecamion die het tuig moet transporteren trouwens. En tegen alle verwachtingen in, blijkt ook het ingebouwde afweergeschut, dat steevast een krachtige waterstraal produceert, een actieradius te hebben om 't waterkanon van de gendarmen jaloers te maken … Ja-ja, dat beloofd!

Later dan voorzien - omwille van eerst nog een wagen te hebben geramd - (be)landt de W.E.S.P.N.I.K. ONE met veel kabaal en onder het misprijzend oog van Sinterklaas op de Jef Denijnplaats, plaats van de lancering. Na nog een paar keer in de fik te zijn gevlogen en evenveel keren te zijn geblust, smoort de schoorsteen eindelijk gelijk nen Turk en wordt de voddenmarkt in een zwarte, stinkende wasem gehuld. Gelukkig zijn de begeleidende flikken in de verste verte niet te bespeuren en onder vrolijke marsmuziek van de fanfare, ontploffende voetzoekers en veel gekuch, bijt de W.E.S.P.N.I.K. ONE dan maar zelf de spits af en trekken de Wespers de stoet op gang. 

Om de zoveel pinten en met veel gevoel voor ceremonie takelen de Wespers-technici met een soort van telegeleide arm, het stoffelijk overschot van Citroentje uit de W.E.S.P.N.I.K. ONE en geven het arme beestje een plechtige begrafenis. Dát, naar het voorbeeld van het ruimtehondje LaÏka dat, in tegenstelling tot Citroentje, zijn vlucht wél overleefde. En al die tijd spuit Fé Van Engeland, de spuiter van dienst, d'er met het ingebouwde waterkanon lustig op los opdat zowel de Sint in zijn open koets als de toeschouwers, die in dikke rijen langs het parcours staan, ten allen tijde het hoofd koel houden. Maar, schone liedjes duren nooit lang … Na het zoveelste precisieschot krijgt de Fé een serieuze veeg uit de pan en wordt zijn spuit onverbiddelijk lamgelegd door de Mechelse politie, die inmiddels is komen opdagen.  

Ach, ook staal wordt in het vuur gehard, dus wat kan het de Wespers schelen. Met of zonder spuit, de pret kan immers niet op ... Op de klassieke stop in het Guldenhuis na - zogezegd om bij te tanken - scheert de W.E.S.P.N.I.K. ONE onder luid applaus en veel bijval door de Mechelse straten. Met dat al collecteren de Wespers en co intussen hopen geld bij de dol-enthousiaste en goedgeefse toeschouwers. Geld dat na de ommegang, integraal aan de Zeer Eerwaarde Heer Directeur zal overhandigd worden zodat ook minder bemiddelde studenten hun studies kunnen afmaken. Zelfs al hebben ze een slecht karakter - zo beweren althans sommige kwatongen - kan er niemand ontkennen dat de Wespers een gul hart hebben. Toch? 

's Avonds, rond een uur of acht, is het aanschuiven geblazen aan de Salons Van Dijck. De toeloop is enorm en nooit gezien. Meer dan zeshonderd danslustigen staan er in dikke rijen te drummen om binnen te geraken. Spijtig genoeg moet er meer dan honderd man de toegang ontzegd worden omwille van een spijtige vergissing met de reservaties en wegens tjokvol. En da's balen!

Doodjammer ook, want het overbekende orkest van Flor Faes weet er de sfeer in te brengen. Vanaf de eerste noot is het vollen bak ambiance, ook al omdat Wesp-showbeest Dré Van den Broeck de kunst verstaat om enkele schlagers te vermassacreren. Naast vurige tango's, swingende swings en slijpende slows spelen Flor en de zijnen evenzo de gazettendans, de hoedendans, de macaronidans, de slingerdans, de afvallingsdans, de vermenigvuldigingsdans en den Bamba ofte kuskesdans. Naarmate de avond vordert stijgt de temperatuur dan ook naar ongekende hoogtes en wordt het vrouwvolk alsmaar gewilliger. De Wespers, berucht als ze zijn, volgen hun instinct en tot in de vroege uurtjes wordt er gedanst, gezongen, gefeest, gezopen, gescharreld, gevreeën en vermenigvuldigd dat het een lieve lust is. Of zoals praeses Jos Scheidtweiler later in zijn verslagboek zou schrijven, zoals het een waardige Wesper past.

In Mechelen en omstreken is achteraf nog lang en veel nagekaart over de Sinterklaasstoet annex bal van 1957. 30 november was zonder meer één van de vele hoogdagen in de annalen van De Wesp. In de loop van de volgende dagen verschenen er een paar schoon artikels in de Gazet van Mechelen. Met foto's. En wie speelde daarin weer eens de hoofdrol? Juist ja … De Wesp. Wie anders? 

Naar een verslag van Jos Scheidtweiler, praeses 56-57-58

<k&ap>

5 december 1957 - Het welsprekendheidstornooi : van De Wesp versus Antigonia

Spreken en het publiek aanspreken, daar komt een welsprekendheidstornooi in grote lijnen op neer. In enkele minuten krijgen 8 studenten – vier van de Wesp en evenveel van Antigonia – de kans om te tonen dat het verkavelingsvlaams nog niet is doorgedrongen in het De Nayer Instituut.

Al weken op voorhand staat het vijfde welsprekendheidstornooi - onder de hoge bescherming van de Heren Schaltin en Pauwels - aangekondigd voor 5 december. De lezer die denkt dat daar niks speciaals aan is, heeft het goed mis. In amper vijf jaren is het welsprekendheidstornooi uitgegroeid tot een icoon van den Technik. En aangezien de naam, de faam, het prestige, het overwicht, de reputatie, … van zowel Antigonia als De Wesp staat of valt met de einduitslag hebben beide clubs een grote schare supporters mee. Klokslag 20 uur zit de bovenzaal bij Anna dan ook zo goed als vol met maar liefst vijfennegentig geïnteresseerde kijk- en drinklustigen.

In een vlekkeloze taal - zoals dat nu eenmaal op een welsprekendheidstornooi hoort - wordt de jury voorgesteld en krijgen redenaars en sympathisanten het verloop van de avond. Allereerst brengen zes kandidaten, gedurende ongeveer vijf minuten, een (hopelijk goed) voorbereide spreekoefening. Na de pauze volgt dan de improvisatieronde van twee keer twee minuten : één keer rond een willekeurig thema, één keer rond de combinatie van een persoon, een plaats en een tijd. Dan gaan de lichten uit, de schijnwerpers aan en is het tijd voor de eerste spreker, de heer Born van Antigonia.

Het mag dan al moedig zijn om als eerste te beginnen en dan nog wel met DE WESPEN EN HUN LEVEN, maar wie een spreekbeurt begint met 'euhm...' en spreekt zonder kennis van zaken kan d'er ook niks van bakken. In plaats van lichtvoetig klinkt het allemaal veel te serieus en enigszins geforceerd, wat maakt dat het geheel zeer onnatuurlijk aandoet. De finale doodsteek komt er wanneer Born dan ook nog eens begint te haperen en te hakkelen. Puur uit fatsoen krijgt hij van De Wesp een lauw applausje en gelijk de zaal is de jury evenmin laaiend enthousiast. Afgevoerd staat netjes want wie niet weet waar ie 't over heeft, houdt beter zijn klep.

Wesper Walter Stroobants, de tweede spreker, doet het stukken beter. Hij behandelt een interessant en zeer actueel thema, te weten WAAROM EUROPA? Stilistisch is de tekst redelijk sterk. Met de vlam in de sigaret en met sprankelened vitaliteit besluit hij zijn goedgekozen onderwerp. De zaal davert op z'n grondvesten wanneer de jury hem een sterke kandidaat vindt. En daarmee zijn de Wesp-supporters het volvoetig eens.

Begroet door een Io Vivat, doet - weeral eens veel te laat - Zijne Eerwaarde Heer Directeur zijn intrede, wat op zich extra luister aan het hele gebeuren geeft. Eens iedereen terug gezeten, neemt Antigoon F. Larosse zijn plaats in voor het voetlicht. TELEVISIE, IN EN OM HET HUISHOUDEN staat gelukkig in het programmaboekje vermeld, anders wist niemand waarover het ging. Hij verliest dan ook de aandacht even snel als het geroezemoes in de zaal uitbreidt.

Dan is het aan Wesper Hugo Van de Putte. Met zijn gekende geestigheid en gevoel voor humor steekt hij de draak met de immer vuile klaslokalen in den Technik. Hij claimt EEN FRISSE GEUR, EEN SCHOON ODEUR, een eis die éénieder overbekend in de oren klinkt en aanstonds veel bijval kent.

De volgende spreker is Peter Buyck van Antigonia. Hij heeft er voor gekozen om uit eigen ervaring te vertellen. No nonse, gewoon het leven zoals het was. Geen slechte keuze overigens, want de zaal luisterd geboeid. Buyck praat langzaam, articuleert goed en neemt zijn tijd en dat gaat niet in dovemansoren. Zijn ontroerende schets van ZIJN JEUGD beroert de zaal en best mogelijk dat hier de winnaar staat.

Tot slot, gewapend met pet en pint en zonder blikken of blozen, oreert een gedreven Walter Lambert over DE LIEFDE. Passioneel en hartstochtelijk vertelt hij over de liefde in al zijn facetten, van A tot Z, van de aardbei tot zweep. Een thema dat de Wespers nauw aan het hart ligt en waar die van Antigonia nog een puntje kunnen aan zuigen. Walters ode aan de liefde is bijwijlen hilarisch en de schare Wesp-supporters zijn dan ook razend enthousiast, net zoals de juryleden trouwens. Die geeft de Walter het grootste compliment van de avond door hem resoluut een talent te noemen. Als, na afloop, het gebulder in de zaal rechtevenredig is met het klassement, dan is de winnaar nu al gekend.

Na deze ronde staan de kelen kurkdroog en is het hoogtijd voor een korte pauze. Menig frisse pint wordt gelijk achterover gekieperd waarna de improvisatieronde start. Maar eerst deelt de jury de voorlopige tussenstand mee. Enkel de voorlopige ranking weliswaar, geen punten en dus duidelijk een geval van beroepsmisvorming. De Wesp en Antigonia zijn mekaar waard, hoewel … Er wordt aan toegevoegd dat dit het resultaat is van tijdens de pauze en dat er nog niets vastligt. Alles hangt dus af van de tweede ronde.

In die tweede ronde, de improvisatieronde, krijgen twee kandidaten – één van De Wesp en één van Antigonia - telkens vier minuten voorbereidingstijd om vervolgens twee minuten te kletsen over een ter plekke opgelegd thema. Dan moeten ze nog eens hic en nunc een plaats, een tijd en een persoon trekken en ook daarover nóg eens twee minuten staan lullen. De zenuwen zijn gespannen … Aangezien Antigonia de spits afbijt met Vander Heyden is het te hopen dat de einduitslag niet rechtevenredig is met de volgorde der kandidaten. Vander Heyden heeft het over VLAANDEREN, de VISA-SIGARET en PAARDESTAARTEN en vertrekt erg sterk. Dat blijft hij wonderwel een tijdje volhouden, maar eensklaps is de inspiratie foetsie en is het ook af, uit, basta, gedaan. Een zucht van opluchting trekt door de Wesprangen. Noodgedwongen ratelt Vander Heyden z'n laatste dertig seconden dan maar vol met gelul over zijn grote liefde, ROMY SCHNEIDER. Boring, boring … Afgezaagd … Altijd hetzelfde gezever en Erg als je niet meer weet wat zeggen, wordt er hoorbaar gefluisterd … Vander Heyden is dan ook zichtbaar opgelucht dat zijn tijd er op zit en vervolgens, even snel als zijn geratel, verdwijnt in de massa van het publiek.

Laatste spreker is De Vos van De Wesp. Hij trekt PETER BUYCK van Antigonia en dat komt goed uit. Met souplesse sleurt hij er een lullige JEUGD aan DE SCHELDE bij en grijpt tegelijkertijd revancherend terug naar diens toespraak uit de vorige ronde. Poets wederom poets. De Vos praat rustig met een diepe stem en weet geestige humor in zijn improvisatie te leggen … Wespers zijn immers niet van gisteren en twee minuten zijn sneller gevuld als men geregeld onderbroken wordt door een lachsalvo. Een tactiek die werkt want hij heeft de lachers gelijk op zijn hand. Meermaals ligt de bovenzaal van Anna in een deuk. Zelfs de jury kan bijwijlen het gezicht niet in de plooi houden wat misschien de eindstand ten goede komt. Een verdiend applaus is dan ook zijn oogst.

Voor de juryleden zich terugtrekken in conclaaf, schetsen ze eerst nog een beeld van de tweede ronde. En terwijl nog maar eens menig pint achterover wordt gekieperd, brengt éénieder zijn stem uit waarna ook de juryleden hun stemmen bundelen. Tot slot rest er die avond nog maar één ding te doen, nl. ... de eindwinnaar bekend maken !

Er kan er helaas maar één de beste zijn ... Op 5 december ‘57 won De Wesp het Welsprekendheidstornooi met ruime voorsprong en een totaal van 20 ½ punten tegen Antigonia dat amper 15 ½ punten wist te vergaren. Een glunderende Walter Lambert, die in het eindklassement als eerste eindigde, kreeg terecht en onder een daverend applaus, de wisselbeker overhandigd. Het overwinningsfeest kon beginnen.

De volledige uitslag luidde als volgt : 1. Lambert (W)

2. Buyck (A)
3. De Vos (W) & Vander Heyden (A) - ex aequo
5. Vande Putte (W)
6. Stroobants (W)
7. Larosse (A)
8. Born (A) 

Eveneens naar een verslag van Jos Scheidtweiler

1961 - 1965

1961 – Op 20 januari 1961 wordt John Fitzgerald Kennedy ingezworen als de nieuwe president van de Verenigde Staten. Met zijn 43 jaar is hij de jongste man die ooit dat ambt bekleedde. Vier jaar nadat de USSR het hondje Laika in de ruimte had gestuurd, doen de Amerikanen hetzelfde met chimpansee Ham voor een 18 minuten durende vlucht. Bij zijn terugkeer op aarde krijgt hij een appel voor zijn rol in het geslaagde project. Een Boeing 707 van Sabena stort, na een vlucht vanuit New York, neer bij de landing in Berg-Kampenhout. Er vallen 73 doden. Kosmonaut Joeri Gagarin maakt in zijn Vostok een baan om de aarde en wordt daarmee de eerste mens in de ruimte. De race naar de maan is begonnen. Een Franse bathyscaaf daalt af tot een diepte van 10.363 m. Tot grote woede van de Berlijners wordt, op 31 augustus, het IJzeren Gordijn'een feit. Het WWF, met hoofdzetel in Genève, wordt opgericht en erkend als liefdadigheidsinstelling en op de Belgische wegen wordt de voorrang van rechts ingevoerd.

De swingende Golden sixties waren - met zijn minirokjes en lange vetkluiven - niet alleen de tijd van de twist, Chubby Checker, de Beatles en de Rolling Stones, maar ook die van de Flower Power en de Vietnam-oorlog. Maar bovenal was het de tijd van de massale studentenbetogingen voor 'Leuven Vlaams' en ...

Van De Wesp en de Mechelse politiestaking !

De feiten. In 1965 organiseerde De Wesp een ludieke studentenrevolte tegen de stakende politiemannen. Anders geformuleerd, die bewuste dag in '65 waren de Wespers urenlang baas in het centrum van Mechelen, ooit de fiere Vlaamse stede van Margareta van Oostenrijk. Niet alleen toverden de Wespers haar standbeeld om in een reusachtige politieagent(e), nee, ook dat van Vadderik werd beklommen en in witte lakens gehuld, studentenpet incluis. Daarna ging het richting Bruul waar enkele kasseien werden opgebroken en herschikt. En omdat de politie dapper verder staakte, kon de pret niet op. Met de ladders en jerrycans in de aanslag en gelijk rasechte stoottroepen werd dan ook maar gelijk het stadhuis bestormd en werden op het balkon enkele vreugdevuren aangestoken. Vlammen die al snel aan de massieve houten balken likten ... Ei zo na of het stadhuis ging in de fik zodat ook de brandweer met loeiende sirenes kwam aanrukken om de hoge vlammen, die ondertussen al tegen de gevel opkropen, te doven. En de politie? Die bleef maar staken en trad nog steeds niet op. Ook niet toen de Wespers een soort van indianendans placeerden rond hun combi. Dus ging het 'feesten' verder, via de IJzerleen en de Veemarkt, richting politiecommisariaat waar zelfs enkele welgemeende pesterijen aan de ingang niet mochten baten. Ook daar bleef de politie staken en hield de arm der wet zich afzijdig. Ondertussen was zowat de hele binnenstad uit zijn eerste slaap gerukt en was het verkeer compleet in de knoop gedraaid. En omdat de flikken geen aanstalten maakten om de rust te herstellen, noch om het verkeer opnieuw in goede banen te leiden, speelden de Wespers dan zelf maar voor verkeersagent. Dat ging een tijdje goed tot een paar Wespers enkele rake klappen moesten incasseren van agressieve chauffeurs en gelijk kennis maakten met de straatstenen.

Een bende losgeslagen katholieke studenten die de binnenstad een ganse avond en halve nacht op stelten zette plus een politiekorps dat maar niet ingreep ... Dat kon onder geen beding worden getolereerd. En al helemaal niet door het socialistische stadsbestuur en dus werden de gendarmen opgevorderd om jacht te maken op die meute joelende en vernielzuchtige Wespers. Helaas voor het stadsbestuur, maar gelukkig voor ons waren die gendarmen slechts met z'n vijven en konden ze dan ook maar enkele Wespers bij de kraag vatten. Evenwel, dat geluk was slechts van zeer korte duur. Vanuit verschillende brigades had de rijkswacht ondertussen versterking opgetrommeld en toen die arriveerde werd de achtervolging ingezet met 15 patrouillewagens ... Helemaal tot aan 't clublokaal !!!

En zoals dat altijd het geval is, heeft ieder verhaaltje zijn eigen staartje. Het praesidium moest 's anderendaags op appel bij zowel de directeur als de commandant van de rijkswacht met als gevolg dat de vaders (heel) diep in de geldbeugel konden tasten en dat Hoogstudentengilde De Wesp enkele maanden verplicht werd ontbonden.

In de Volksgazet - dé socialistische krant van de nijvere werkmens - verscheen 's anderendaags dan ook een vlijmscherp artikel. Een krantenartikel dat gelukkig voor ons heel braafkes in het archief werd gestoken. 

<K&ap>

Academiejaar 1960-'61 - De Wesp doopt.

Eind september omstreeks het uur der Catechumenen ... Waar voor sommige studentenactiviteiten de chiqueste stadsfeestzaal is vereist, trekt men zich voor andere studentikoze activiteiten liever terug in duistere achterkamertjes. Dat laatste geldt zeker voor een studentendoop en is des te meer van toepassing op de Wespdoop, een gebeuren dat een duidelijke afkeer heeft van scherp neonlicht, schoon geboende parketvloeren en fris geschilderde muren.

De laatste woensdag van september 1960, trekt in de omgeving van de Mechelse Grote Markt een legertje enthousiaste bieten, omringt door bloeddorstige anciens, door de straten. Eerst nog luid lachend en redelijk stoer, na verloop van tijd luid weeklagend en bang afwachtend naar wat nog komen moet. Als lammeren naar de slachtbank en onder het zingen van een ganse litanie studentenliederen, wordt de meute naar de Wespstal gedreven en ter plekke toevertrouwd aan de vaderlijke liefde van de schachtenmeester. Aan en naast de wankele praesidiumtafel zijn gezeten, de gezagvolle maar sympathieke praeses Frans Pauwels en de zijnen, waaronder Vic Peinen, Jan Somers, Roland Spooren en Francis Van Campenhout. Verder zijn nog aanwezig, de Verstaeten en de Verheyen, Staf Fastré, Wim Verplaetse plus een 30-tal commilitones, de afgevaardigden van Mechlinia, Zask en Antigonia en niet te vergeten, de arme schachten die, naar aloude traditie, in elementair adamskostuum naar binnen worden geleid.

Na enkele zeer gewichtige en voorbereidende rituele handelingen kan de doopcommissie eindelijk beginnen aan het leukere werk. Met verenigde krachten en onder het goedkeurend oog van de corona worden de bieten in de watten gelegd met o.a. zeep, verf, pluimen, azijn, look, gesmolten frietvet en nog meer van dat fraais zoals vette paling.

Wanneer na verloop van tijd, de nieuwbakken schachten van de emoties en het teveel aan pinten zijn bekomen, weerklinkt het het plechtige "Ego schachtus colossalus..." waarna nog wat aan cultuur gedaan. Studentenliederen en geestige intermezzo's galmen schel uit menige fiere borst. Tot slot wordt op waardige wijze de avond besloten met het clublied en de Vlaamse Leeuw. Io Vivat!

Met dank aan Vic Peinen voor de schitterende foto's

09 november 1963

Een 80-tal Wespers hebben tijdens een algemene vergadering een dure eed gezworen ... er komt vannacht definitief een einde aan de erbarmelijke toestand van het wegennet aan de Nekkerspoel, ter hoogte van de pomp. De kasseiweg die er, tot ongenoegen van de omwonenden, al meer dan een jaar troosteloos en opengebroken bijligt, wordt hersteld ... in grootse stilte.

Aldus gezworen, start de WESP - om klokslag middernacht - operatie “KASSEI“. Geen symbolische actie, integendeel.

Een ketting witte kielen wordt gevormd, kruiwagens, spaden en schoppen in de aanslag, en met man en macht worden kasseien aangevoerd. Anders dan bij ‘die van 't stad', wordt er gezwoegd, gezweet, gevloekt dat het niet schoon meer is en wat eerst een onmogelijke taak lijkt, krijgt stilaan vorm. De ondertussen wakker geschrokken Maneblussers worden, in pyama en nachtjapon, de stille getuigen van een complete methamorphose en dra moedigen zij de Wespers aan.

Maar ... al na een kleine twintig minuten komt een patrouillewagen met gierende banden tot stilstand en stormen vier politiemannen naar buiten. Onmiddelijk worden zij door de Wespers ingesloten en uitgejouwd waarna strijdlustige studentenliederen in volle hevigheid worden aangeheven. Versterking wordt opgeroepen en die komt er alras in de vorm van een opnieuw vier man sterke patrouille. Die keuren, zien dat het goed is en .... laten begaan, evenwel met passende waardigheid. Hilariteit en handgeklap alom!

Ondertussen is ook het gesproken dagblad ter plaatse gekomen en snorren de camera's zonder onophouden. Flitsen van persfotografen van de geschreven pers schieten als weerlichten langs de gevels.

Om exact 33 minuten na middernacht krijgt de Nekkerspoel weer de fleur van een jaar geleden. En op het historische moment dat maar liefst 3400 kasseien hun definitieve plaats hebben gekregen - en dat over een lengte van 35 meter en ongeveer 2 meter breed - wordt de gloednieuwe, maanbeschenen, primitieve heirweg, ‘oficiëel geïnaugureerd' door moeder Wesp. Nadat zij het symbolische lint heeft doorgeknipt en twee flessen champagne tegen de kasseien heeft gekletst, hotst en sputtert met veel lawaai ‘nen ouwen décapotabel' over de nieuwbakken weg en wordt operatie “KASSEI” afgesloten.

Evenwel niet definitief, want de Wespers ... die vierden hun triomf tot in de vroege uurtjes, met vele literkes bier ... <Kp>

Met dank aan Jan Somers oud-senior, periode 1960-1964.

Onderstaande spraakmakende reportage werd de volgende dag uitgezonden door de toenmalige NIR (nu VRT) tijdens het nieuwsbulletin... Gelieve er rekening mee te houden dat deze beelden, ons bezorgd door Jan Somers, meer dan 40 jaar oud zijn. Veel kijkplezier!

1965 – De Wespers en co ontvoeren een BV

Naast de massale betogingen voor ‘Leuven Vlaams', trokken de Vlaamse studenten in de jaren '60 ook geregeld de straat op om de herwaardering van het diploma Technisch Ingenieur te eisen. Naast vele traditionele studentikoze manifestaties, zou die revaluatie het belangrijkste streefdoel worden binnen de Vlaamse studentenclubs en dát gedurende een tijdsspanne van ongeveer 15 jaar.

Om te beginnen werden tijdens het academiejaar 1964-65 alle studenten Technisch Ingenieur volwaardig opgenomen in de Vereniging der Vlaamse Studenten - het V.V.S. - het officieel studentensyndicaat, dat alle Vlaamse studenten in al hun belangen vertegenwoordigde en verdedigde. En zoals het vlijtige studenten betaamd, werden - om hun eisen tot volledige gelijkstelling met universitair onderwijs kracht bij te zetten - met de regelmaat van een goed tikkende klok, betogingen geoprganiseerd in de grote universiteitssteden zoals Leuven, Gent, Antwerpen en Brussel. De hoogstudenten van Mechelen konden niet achterwege blijven en kwamen eveneens hun ongenoegen uiten op straat.

Om hun claim de grootst mogelijke ruchtbaarheid te geven én om hun eisen nog eens extra kenbaar te maken, zetten de Mechelse Hoogstudenten - met de Wesp uiteraard in de voorste linies - de grove middelen in. De politici moesten en zouden luisteren ... Zodoende werd wijlen Louis Neefs, Vlaams chansonnier en vader van charmezanger Gunther Neefs, thuis gekidnapt en ontvoerd. Voor één dag. Maar nog hadden de politici geen oren naar hun eisen. Kwam daarbij dus nog dat, naast deze gezamenlijke en geslaagde studentengrap, de Wespers en co in januari 1970, principiëel weigerden om hun partiële examens af te leggen. Maar daarover meer in een volgend hoofdstuk.

Nog even dit. Deze bewogen tijden sleepten aan tot in 1977, het jaar dat het statuut van Industrieel Ingenieur officieel werd erkend. Eind goed, al goed. De Vlaamse studentenorganisaties, Wespers incluis, hadden na 15 jaar hun slag thuis gehaald.

Alle oud-Wespers die bij de ontvoering van Louis Neefs betrokken waren en er mij dus wat meer over kunnen vertellen, vraag ik mij zo snel mogelijk te contacteren via e-mail, telefoon of brief. Desnoods via postduif. Feit is dat deze fenomenale stunt enkel terloops wordt vermeld in het archief, te weten in een 'hengel'brief naar sponsoring. Om er een plezant verslag van te maken i.p.v. een stijf-deftig relaas, heb ik wat meer details nodig, alsook foto's en de beruchte krantenartikels. Want, die zijn er ... met hopen! Uit goede bron weet ik dat de ontvoering van Louis Neefs in 65 ‘Breaking News' was bij de oude NIR/BRT en dat de kranten er 's anderendaags veel inkt aan hebben verbrast.

1976 - 1980

1976 – Met een snelheid van 2338 km/u maakt een Concorde van Air France zijn eerste commerciële vlucht van Parijs naar Rio in exact 3 uur. De 22-jarige Belg Ivo Van Damme, die vijf maanden eerder op de Olympische Spelen van Montreal twee zilveren medailles behaalde, sterft in een auto-ongeluk. Konica brengt het eerste fototoestel met autofocus op de markt. In de zwarte kleurlingenwijk Soweto, een voorstad van Johannesburg, schiet de politie met scherp op een massa van 10.000 scholieren die protesteren tegen de apartheid in het onderwijs. Een Australisch wetenschapper ontwerpt de eerste bionische arm met een hand die beschikt over een grote grijpkracht. Zware overstromingen in België maken dat het Rampenfonds wordt opgericht. Na een perfecte landing op Mars zend de Amerikaanse Viking de eerste close-up's van de rode planeet naar de aarde. Amerikaanse biologen ontwikkelen het eerste artificiële gen en China rouwt om voorzitter Mao Tse-toeng.

Anders dan de Chinezen, die in diepe rouw waren, brasten de Wespers vrolijk door het studentenleven. Feesten als de beesten was de leus en als er ergens wat te doen was, dan waren z' er altijd bij.

Het academiejaar 1979-80 was zo'n jaar van niet aflatend geboemel en gefeest. Er waren de alledaagse studentikoze activiteiten, er was Spel zonder Grenzen, het was het jaar van de 1ste Mechelse Bierfeesten, de Wesp-Revue Wierook en Vaten zou eerstdaags in première gaan, maar veel belangrijker ...

Op zaterdag 8 maart 1980 werd de Wesp 50 - een mijlpaal in de Wespgeschiedenis - en die verjaardag zou dan ook heel gepast worden gevierd. Eregast op de viering was de 70-jarige stichter en eerste praeses, Lode Vergauwen. De festiviteiten begonnen met een mis opgedragen door Kan. ir Vermandere in de kapel van De Nayer, gevolgd door een lustrumcantus en een middagreceptie, aangeboden in de Eikenzaal. Nadien verhuisde het hele gezelschap naar het Dijlehof voor het diner en een koud buffet. De dag werd in schoonheid afgerond met een Gouden LustrumGalabal dat duurde tot in de vroege uren.

Het toenmalige praesidium van De Wesp samen met erepraeses Dirk Vanhecke (tweede van rechts) en clubstichter Lode Vergauwen (in het midden)

Het was precies vijf decennia eerder dat Lode Vergauwen, een student EM, het lumineuze idee had opgevat om samen met zijn broer Paul en enkele maten én naar het voorbeeld van de grote universiteitssteden, een studentenclub op te richten. En nu, een halve eeuw later, had die “Hoogstudentengilde De Wesp” de kaap van de 50 bereikt, kwamen de voorbereidingen voor de Gouden Jubileumviering stilaan op kruissnelheid en gedijde de Wesp als nooit tevoren.

Vijftig jaren ... Dat kon tellen voor een Mechels clubke, ook als was dat clubke volgens sommigen (lees Verwilt) HET storend element van het zeer gerenommeerde Katholiek Hoger Instituut De Nayer en waren zijn commilitones eerder in de ban van het gerstenat dan begeesterd van hun studie. Anderzijds, wie kon ontkrachten dat de Wesp in die halve eeuw bijzonder goed had geboerd en dat de reputatie van de Wespers (en bijgevolg ook die van De Nayer) als een raket naar omhoog was geschoten?

Zó dacht tenminste het praesidium erover. En net daarom waren praeses Paul Rogiers, vice Guy Weyns, quaestor John Vermeeren, feestleiders Walter 's Jongers en Stef Van Erck, schachtentemmer Louis Van Cauwenberg en secretaris Jean Cammaert van oordeel dat Hoogstudentengilde De Wesp de titel ‘KONINKLIJK' verdiende. Niet meer, niet minder. Zeg nu zelf “Koninklijke Vereniging De Wesp” ... Pure klasse! Heel voornaam ook! Niet alleen zou dat heel chic klinken en zeer gedistingeerd staan op een brief, zo'n eretitel zou ook heel wat bewondering en respect afdwingen op De Nayer en zeer zeker sponsors aantrekken. Alleen al de gedachte om die senioren van Antigonia eens compleet te kakken te zetten ... En dan, als kroon op de taart, 't zou zonder meer een extra cachet geven aan de Gouden Jubileumviering en een hele eer zijn voor de eregenodigden waaronder Lode Vergauwen himself, zijn broer en de mannen van 't eerste uur!

Een koninklijke titel ... Gemakkelijk gezegd en ongetwijfeld verdiend, maar zomaar niet van eigens gepiept. Hoe, in godsnaam, pak je zoiets aan? En wat zijn begot de te volgen procedures? Kom, moeten Polle Rogiers en de zijnen zo ongeveer hebben gedacht, wie niet waagt, immers niet wint. Dus, typemachine en papier pakken, een deftige brief opstellen, die in een voldoende gefrankeerde enveloppe steken, bij voorkeur wit, versturen, hopen dat er positieve respons op komt en klaar is kees.

Na 50 jaar Hoogstudentengilde De Wesp had de club een zekere reputatie opgebouwd en was ze wereldberoemd in Mechelen en omstreken. D'er was daar bij wijze van spreken geen kat te vinden die nog niet van de Wespers had gehoord. En niet alleen in het Mechelse ... Kwam De Wesp dan niet geregeld in de gazet en zorgden de Wespers bij tijd en wijl niet voor een nieuwsitem op de Flageylaan? Oké, keet schoppen in de straten van Mechelen, de Nayer te pas en te onpas op stelten zetten, de flikken al eens wat uitdagen, de Romboutstoren bezetten, 't stadhuis zowat in de fik steken, de Grote Markt omtoveren in één groot schuimtapijt, al eens nen BV ontvoeren, de Nekkerspoel opbreken, ... Misschien af en toe wel eens iets of wat d' er over, maar bon, in Laken werd al sinds mensenheugenis Frans gesproken. En dus was er die aan zekerheid grenzende mogelijkheid dat ze daar geen Vlaamse gazetten lazen of naar den BRT keken. En zo ja, ach, misschien hadden ze op ‘t paleis wel en quelque sorte une certaine admiration voor dat soort straffe stoten. Studenten zijn nu eenmaal studenten en Wespers zijn en blijven nu eenmaal Wespers ... Appelen en peren kan je ook niet met elkaar te vergelijken, toch?

En dus werden de praesidiumkoppen bij elkaar gestoken en na rijp beraad en enig overleg stelde het praesidium een brief op ter attentie van de Heer Burgemeester en zijn Schepencollege. Heel stijlvol allemaal, die ronkende volzinnen.

Eind '79 kwamen ze op 't stadhuis dan ook niet bij van 't lachen en was De wesp er het gespreksonderwerp van de dag. De Wespers koninklijk ... Die zuipers en provocateurs, die tooghangers en Jan-mijn-kloten! Hallo zeg!

Alhoewel, het moet gezegd, eens bekomen van 't verschieten waren ze daar op 't schoon verdiep wel zo vriendelijk om het praesidium te informeren dat niet het gemeentebestuur, maar enkel en alleen de koning himself decreteerde wie of wat nu koninklijk was of niet. Derhalve stuurde secretaris Jean Cammaert dan maar een schoon duplicaatje naar het Koninklijk Paleis te Laken. Niet naar Baudoin lui même, wel naar zijn secretaris. Collega's onder elkaar, weet je wel.

De brief is er zeer zeker toegekomen, maar verder dan de secretaris is ie waarschijnlijk nooit geraakt. Een positieve respons is er vanuit Laken namelijk nooit gekomen, laat staan een antwoord. En zo komt het dat de Wespers tot op de dag van vandaag door het (studenten)leven moeten als ‘Wesper' en niet als ‘Royal'.

Koninklijk of niet, die zaterdag 8 maart 1980 zag het Dijlehof zwart van 't volk, figuurlijk. Iedereen die erbij kon zijn, was present. Ook de pioniers, de mannen van 't eerste uur, waaronder Lode Vergauwen en co. Zij genoten en zagen dat het goed was!

De mannen van 2004-05 kunnen misschien nog eens proberen? Op 11 maart 2005 wordt De Wesp immers een respectabele 75 en een Albasten Jubileum da's toch ook niet niks! 't Zou alleszins straffen toebak zijn ...

Koninklijke HoogstudentenGilde De Wesp

Beter laat dan nooit … Of even terug naar de tijd dat de fax nog modern was, de priorzegel nog niet bestond en De Wespers de PTT nog de schuld kon geven wanneer een brief niet tijdig op zijn bestemming geraakte omdat hij te laat werd verzonden.

Dat de facteurs niet altijd de zolen van onder hun schoenen lopen en de Belgische Posterijen dus al eens een zending te laat bestellen is geen nieuws, maar wat er gebeurde met een Wesp-nieuwsbrief uit '80 i.v.m. de geplande activiteiten, waaronder het Galabal van 8 maart is best hilarisch.

Uit het zicht, uit het hart gaat niet op bij de Wesp. Alle ex-commilitonis die dat wensen, worden dan ook nauwgezet op de hoogte gehouden van wat reilt en zeilt. Dat is al jaren zo en zal wel altijd zo blijven, ook al zitten sommigen van onze oud-Wespers beroepshalve of anders in 't buitenland.

Begin '82 viel er in het clublokaal De Locarno van Meter Rachelle een opmerkelijke brief in de bus. Een brief vanuit Frankrijk met Belgische postzegel. Tiens … Groot was hun verbazing toen de Wespers merkten dat die daar precies 2 jaar eerder -begin januari '80- was vertrokken richting France. Jo Van Asch mocht dan wel zijn verhuisd, de enveloppe was nochtans voldoende gefrankeerd én op de zegel stond België/Belgique …

Waarom het dan twee jaar heeft geduurd om de brief vanuit Frankrijk terug tot in Mechelen te krijgen? Geen Wesp die het weet, laat staan ne facteu, maar grappig is het wel!